۱
دو نفر باهم به جنگل می‌روند.
بعد از مدتی قدم زدن در وسط جنگل، با خرسی مواجه می‌شوند.
یکی از این دو سریع روی زمین می‌نشیند، کفش‌های ورزشی را از کوله‌پشتی بیرون می‌آورد و مشغول پوشیدنشان می‌شود.
فردی که همراهش بود می‌پرسد: «چه کار می‌کنی؟ تو که نمی‌توانی از خرس سریعتر بدوی.»
جواب می‌دهد: «شاید نتوانم از خرس سریعتر بدوم ولی فقط کافیست از تو سریعتر بدوم.»
۲
در مسابقۀ دو، کسی برنده می‌شود که فقط چند ثانیه یا حتی چند دهم ثانیه از رقیبش جلو بیفتد.
چند ثانیه جلو افتادن به‌ظاهر کار ساده‌ای است اما برای رسیدن به این مرحله، دونده نیاز دارد ساعت‌ها و روزها تمرین دویدن کند.
۳
من و شما هم خیلی وقت‌ها برای اینکه برندۀ مسابقه‌ای باشیم که با دیگران در آن شرکت کرده‌ایم، فقط کافی است چند ثانیه زودتر جلوتر بیفتیم.
کسی از ما انتظار ندارد کار عجیب‌وغریبی انجام دهیم.
نیاز نیست این‌قدر خلاق و نوآور باشیم که چیزی را عرضه کنیم که هیچ اثری از آن تا پیش‌ازاین وجود نداشته است.
فقط کافیست از رقیب خود جلو بیفتیم.
فقط کافیست قدری بیشتر از دیگران بدویم.
۴
اما همان‌طور که گفته شد، برای قدری سریعتر دویدن، نیاز است که ساعات طولانی تمرین کنیم.
نیاز داریم تا در کوله‌پشتی خود، وسایلی برای پیش افتادن داشته باشیم.
نیاز داریم تا ساعت‌ها تمرین کنیم، فکر کنیم و مقدمات کار را فراهم کنیم، آن‌وقت، جایی در مسیر متوقف شویم، ابزار دویدن را از کوله‌پشتی بیرون بیاوریم و به راه خود ادامه دهیم.
۵
و نکتۀ مهمی که باید به آن توجه کنیم این است که:
فقط کسانی می‌توانند شادی و رضایت را تجربه کنند که تنها به رقابت با دیگران فکر نمی‌کنند.
برندۀ این بازی، کسی است که تمرکزش بر خودش است.
این فرد بیش از هرکسی، با خودش در رقابت است و تلاش می‌کند تا از دیروز خودش بهتر باشد.
۶
جمع‌بندی:
- هرکسی در هر حوزه‌ای، فقط نیاز دارد به‌اندازۀ چند ثانیه، به‌اندازۀ چند قدم و به‌اندازۀ چند ایدۀ کوچک از بقیه جلو بیفتد. نیاز به کار عجیب‌وغریبی نیست.
- فضایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، این‌قدر اشباع نیست که جایی برای یک دوندۀ تازه نداشته باشد.
- بیشتر از رقابت با دیگری، بهتر است تمرکز را بر ارائۀ بهترین نسخه از خودمان بگذاریم.
- برای برنده شدن، نیاز داریم تا از بقیه متمایز و متفاوت باشیم؛ یعنی باید ببینیم چه کاری هست که می‌توانیم بهتر، مفیدتر، ساده‌تر و خلاقانه‌تر از بقیه انجامش دهیم.